www.iatreion.gr  peri.1  169x70_dicapro
 
 
ΙΔΙΟΠΑΘΗΣ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΣ ΠΟΝΟΣ - 01/10/2007

Σύνδρομο του Τοπικού Ιδιοπαθούς Μυοσκελετικού Πόνου
Η Αντανακλαστική Συμπαθητική Δυστροφία ή Αλγοδυστροφία ή Εντοπισμένο (περιοχικό) σύνδρομο πόνου

Τι είναι;

Εξαιρετικά έντονος πόνος των άκρων άγνωστης αιτίας, που σχετίζεται συνήθως με δερματικές αλλοιώσεις.

Πόσο συχνό είναι;

Δεν υπάρχουν αξιόπιστα δεδομένα σχετικά με τη συχνότητά του. Είναι, όμως, γνωστό ότι είναι πιο συχνό σε εφήβους (μέσος όρος ηλικίας έναρξης της νόσου περίπου τα 12 χρόνια) και σε κορίτσια.

Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα;

Συνήθως υπάρχει μακροχρόνιο ιστορικό πολύ έντονου πόνου των άκρων, που δεν ανταποκρίνεται στις διάφορες θεραπείες και που αυξάνεται με τον καιρό. Συχνά οδηγεί σε ανικανότητα να χρησιμοποιήσουμε το προσβεβλημένο άκρο. Κάποια ερεθίσματα που δεν προκαλούν πόνο στους περισσότερους ανθρώπους, όπως ένα ελαφρύ άγγιγμα, είναι εξαιρετικά επώδυνα γι΄αυτούς και αυτό ονομάζεται αλλοδυνία. Ο συνδυασμός αυτών των συμπτωμάτων δημιουργεί προβλήματα στις καθημερινές δραστηριότητες των προσβεβλημένων παιδιών, που συνήθως κάνουν πολλές απουσίες από το σχολείο.

Μία κατηγορία παιδιών αναπτύσσει μα τον καιρό αλλοιώσεις στο χρώμα του δέρματος (χλωμή ή πορφυρή διάστικτη εμφάνιση), στη θερμοκρασία (συνήθως ελαττωμένη) ή στην αναπνοή. Μερικές φορές το παιδί κρατά το άκρο σε ασυνήθιστες στάσεις, αρνούμενο να κάνει άλλες κινήσεις.

Πώς μπαίνει η διάγνωση;

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, αυτά τα σύνδρομα είχαν διαφορετικές ονομασίες, παρόλο που τα περισσότερα από αυτά είναι άγνωστης αιτίας και η θεραπεία τους είναι η ίδια. Η σημερινή τάση είναι να τα βάλουμε κάτω από την ίδια «ομπρέλλα», δηλαδή τα σύνδρομα τοπικού μυοσκελετικού πόνου. Μία ομάδα κριτηρίων χρησιμοποιείται για τη διάγνωση της νόσου.
Η διάγνωση είναι κλινική, βασιζόμενη στα χαρακτηριστικά του πόνου (που είναι έντονος, παρατεταμένος, περιορίζει τη δραστηριότητα, δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία και υπάρχει το φαινόμενο της αλλοδυνίας) καθώς και στην κλινική εξέταση. Ο συνδυασμός των ενοχλήσεων και των κλινικών ευρημάτων αποβαίνει αρκετά χαρακτηριστικός. Η διάγνωση απαιτεί τον αποκλεισμό άλλων νόσων, οι οποίες, τον περισσότερο καιρό, είχαν ήδη απορριφθεί πριν ο ασθενής επισκεφθεί ένα παιδορευματολόγο. Οι εργαστηριακές εξετάσεις είναι φυσιολογικές.

Θεραπεία

Η πιο αποτελεσματική προσέγγιση είναι να ξεκινήσει ο ασθενής ένα θεραπευτικό πρόγραμμα ουσιαστικής σωματικής άσκησης που θα εποπτεύεται από φυσιοθεραπευτές και εργασιοθεραπευτές, με ή χωρίς ψυχοθεραπεία.
Η θεραπεία είναι δύσκολη για όλους όσους εμπλέκονται, τα παιδιά, την οικογένεια και τη θεραπευτική ομάδα. Η ψυχολογική παρέμβαση είναι συνήθως επίσης απαραίτητη εξαιτίας του άγχους που προκαλείται από τη νόσο.
Πολλά διαφορετικά είδη θεραπείας, μόνα τους ή σε συνδυασμό (αντικαταθλιπτικά, βιοαναδραστικά, διαδερμική ηλεκτρική νευρική διέγερση, αλλαγή της συμπεριφοράς) έχουν προταθεί χωρίς οριστικά αποτελέσματα.

Πρόγνωση

Αυτή η νόσος έχει καλύτερη πρόγνωση σε παιδιά από ότι σε ενήλικες. Σχεδόν όλα τα παιδιά θα αναρρώσουν τελικά.

Καθημερινή ζωή

Τα παιδιά πρέπει να ενθαρρύνονται στο να διατηρούν ένα φυσιολογικό επίπεδο δραστηριότητας, δηλαδή να πηγαίνουν κανονικά στο σχολείο και να συναναστρέφονται με τους συνομηλίκους τους.

ΠΗΓΗ: www.printo.it


 weather_gif
 www.fsa.gr
 topten
 MYALAS
 ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ