169x70_dicapro  peri.1  www.iatreion.gr
 
 
Υπερκινητικό παιδί - 12/04/2008

γράφει η  ΞΗΡΟΥ ΜΑΡΙΑ
BSc, MSc ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

Ψυχοκινητική αστάθεια

Συναντάται συχνότερα στα αγόρια. Ανήκει στις διαταραχές υπερκινητικού τύπου σύμφωνα με το ICD – 10. Βασικά χαρακτηριστικά της ψυχοκινητικής αστάθειας είναι η μειωμένη προσοχή και η υπερκινητικότητα.

Η μειωμένη προσοχή εκδηλώνεται ως γρήγορη εγκατάλειψη μιας μη ολοκληρωμένης ασχολίας, για να καταπιαστεί το παιδί με άλλη. Πρέπει να αποκλεισθούν αίτια, όπως η κατάθλιψη ή το άγχος. Η υπερκινητικότητα εκδηλώνεται ως υπερβολική ανησυχία, φλυαρία, υπερβολικός θόρυβος, νευρικότητα, συνεχής κίνηση, ακόμη και σε κατάσταση που το παιδί θα έπρεπε να παραμείνει ήρεμο. Η σύγκριση πρέπει να γίνεται βάσει του δείχτη νοημοσύνης και της δραστηριότητας των άλλων παιδιών της ίδιας ηλικίας.
Η ανοχή του περιβάλλοντος, οι συνθήκες διαβίωσης, η έλλειψη χώρων, μπορεί να οδηγήσουν σε συμπεριφορά του παιδιού που εσφαλμένα να θεωρηθεί ψυχοκινητική αστάθεια. Την πιθανότητα διάγνωσης της ψυχοκινητικής αστάθειας ενισχύουν η έλλειψη κοινωνικών αναστολών, η περιφρόνηση των κινδύνων, η παράβαση των κανόνων και η παρενόχληση του περιβάλλοντος.

Συχνά η ψυχοκινητική αστάθεια συνοδεύεται από μαθησιακές δυσκολίες και αδεξιότητα στις κινήσεις. Στην προσχολική ηλικία είναι δύσκολο να αναγνωρισθεί η διαταραχή, η διάγνωση γίνεται κυρίως μετά την ηλικία των 6 ετών.

Τα αίτια της ψυχοκινητικής αστάθειας θα πρέπει να αποδοθούν σε τρεις κυρίως παράγοντες :

α) στους βιολογικούς
β) στους οικογενειακούς
γ) στους σχολικούς παράγοντες.

Η θεραπεία είναι διαφορετική σε κάθε περίπτωση, γενικά η καλύτερη αντιμετώπιση της προβληματικής συμπεριφοράς είναι η δημιουργία ενός κλίματος μέσα στο οποίο το παιδί θα είναι ευτυχισμένο και θα νιώθει ότι το σέβονται και το αγαπούν.


Συνήθως διακρίνονται 2 ακραίες μορφές :

1. μια μορφή με έντονη υπερκινητικότητα σχεδόν στα όρια της νευρολογικής πάθησης «χορεία» (κινήσεις χορού), ενώ οι διαταραχές συναισθημάτων δε φαίνονται σημαντικές

2. μια μορφή με σημαντικές διαταραχές χαρακτήρα και συμπεριφοράς (πρωιμότερης παιδικής συμπεριφοράς), με καθυστερημένες συναισθηματικές αντιδράσεις όπου η υπερκινητικότητα εκδηλώνεται μόνο στις γκριμάτσες του προσώπου.
Η πρώτη μορφή συχνά εξαφανίζεται με την πάροδο της ηλικίας, ενώ η δεύτερη σχετίζεται περισσότερο με τα βιώματα από το περιβάλλον στο οποίο ζουν τα παιδιά, πράγμα που αποδεικνύεται και από το ότι κατευθύνουν την επιθετικότητά τους και τις παρορμήσεις τους σε συγκεκριμένα άτομα του περιβάλλοντος. Ψάχνουν συνεχώς να δημιουργήσουν ικανοποιητικές σχέσεις με τα άτομα του περιβάλλοντος χωρίς να τα καταφέρνουν, είτε εξαιτίας συναισθηματικής ανεπάρκειας είτε εξαιτίας υπερβολικής συναισθηματικότητας.

Βέβαια σε αντίθεση με τα παραπάνω ως προς τους τύπους υπάρχει και άλλη γνώμη ότι δηλαδή η διαταραχή της ελλειματικής προσοχής με ή χωρίς υπερκινητικότητα μπορεί να παρουσιαστεί σε 3 τύπους :

1. Στο συνδυασμένο τύπο = το παιδί παρουσιάζει συμπτώματα απροσεξίας, υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας

2. Στον απρόσεκτο τύπο = το παιδί παρουσιάζει κυρίως συμπτώματα απροσεξίας

3. Στον υπερκινητικό – παρορμητικό τύπο = το παιδί παρουσιάζει κυρίως συμπτώματα υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας


 www.fsa.gr
 ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
 weather_gif
 ΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ
 MYALAS