www.iatreion.gr  ygia.2  169x70_dicapro
 
 
Υπερκινητικό Σύνδρομο - 12/04/2008

γράφει η  ΞΗΡΟΥ ΜΑΡΙΑ
BSc, MSc ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ
Υπερκινητικό Σύνδρομο
Το σύνδρομο αυτό περιγράφηκε από Άγγλους συγγραφείς και αποτελεί μια γενική έννοια που αποδίδεται άλλοτε σαν εκδήλωση μιας γενικότερης αποδιοργάνωσης και παθολογίας και άλλοτε σαν αιτία μιας μετέπειτα βαθύτερης αποδιοργάνωσης.

Το υπερκινητικό σύνδρομο ανευρίσκεται σε πληθώρα διαταραχών, όπως
η αντικοινωνική συμπεριφορά,
τα μαθησιακά προβλήματα,
οι παρορμητικές συμπεριφορές,
οι «εξελικτικές δυσαρμονικές παρορμήσεις» κάποιων παιδιών
που παρουσιάζουν «νησίδες» φυσιολογικής συμπεριφοράς και αντίστοιχες παθολογικής.

Ως ανεξάρτητο σύνδρομο περιγράφτηκε μόλις το 1966. Καταρχήν η περιγραφή προσομοίαζε προς την περιγραφή από το 1947 του συνδρόμου «ελάχιστης εγκεφαλικής δυσλειτουργίας», που σήμαινε την ελάχιστη οργανική βλάβη που δε φαινόταν στις διάφορες παρακλινικές εξετάσεις.

Η ομάδα διεθνών ερευνών της Οξφόρδης το 1962 περιέγραψε σαφέστερα μία «ελάσσονα εγκεφαλική δυσλειτουργία», απορρίπτοντας την έννοια των εγκεφαλικών οργανικών βλαβών.
Σε μία εργασία Ο Γέντερ το 1971 περιγράφει το σύνδρομο ως εξής:

- Μία διαταραχή της κινητικότητας με υπερδραστηριότητα (αν και αναφέρει ορισμένα παιδιά με παθητικότητα) και μία αλλοίωση του συντονισμού των κινήσεων.
- Διαταραχές προσοχής και αντίληψης
- Διαταραχές στη σχολική μάθηση
- Δυσκολία ελέγχου των παρορμήσεων
- Διαταραχές στις διαπροσωπικές σχέσεις
- Συναισθηματικές διαταραχές όπως υπερβολική ευφορία, δυσφορία, επιθετικότητα, συναισθηματική αστάθεια.
Με βάση αυτή την περιγραφή, διακρίνει διάφορους τύπους:

κλασικά υπερκινητικός,
νευρωτικός,
ψυχοπαθητικός,
σχιζοφρενικός,
ειδικές δυσχέρειες μάθησης

και επίσης διακρίνει συμπτωματολογία ελαφρότατα νευρολογική ή σαφώς νευρολογική.

Όσον αφορά την αιτιολογία της «αλλάσονος εγκεφαλικής δυσλειτουργίας», ο συγγραφέας διακρίνει τις περιπτώσεις εγκεφαλικών βλαβών κατά την περιγεννητική περίοδο από εκείνες που έχουν σχέση με μία νευρωτική συμπεριφορά σε σχέση με δυσκολίες προσαρμογής σε ιδιαιτερότητες του οικογενειακού περιβάλλοντος και εκείνες που συνυπάρχουν με μία νοητική καθυστέρηση ή με μία προσχιζοφρενική κατάσταση.

Η υπάρχουσα διχογνωμία συνοψίζεται ως εξής :
Για μερικούς συγγραφείς πρέπει να περιορίζεται κανείς στη διάγνωση του υπερκινητικού συνδρόμου στις περιπτώσεις που, εκτός από έντονη υπερκινητικότητα, συνυπάρχουν και άλλα συμπτώματα όπως αφηρημάδα, παρορμητικότητα, αδυναμία συγκέντρωσης και προσοχής κ.λπ.
Για άλλους συγγραφείς το υπερκινητικό σύνδρομο σχετίζεται άμεσα με διαταραχές στη μάθηση, όπως η δυσλεξία, σε συνδυασμό με ψυχολογικές διαταραχές και διαταραχές οπτικής και ακουστικής αντίληψης ή συντονισμού οπτικοκινητικότητας και γενικώς αλλοίωση της αντίληψης του χώρου που διαγιγνώσκετε με ειδικά ψυχολογικά τεστ.

Γενικά είναι σαφές ότι υπάρχει πάντα μια δυσχέρεια ή δυσκολία στις διαδικασίες γνώσεων.
Τα παιδιά αυτά διαλέγουν πάντα τα πιο εντυπωσιακά και χτυπητά θέματα του εξωτερικού περιβάλλοντος μ΄ έναν παρορμητικό και συχνά αντιφατικό τρόπο, ενώ παράλληλα αργούν να ολοκληρώσουν τις εργασίες που απαιτούν προσπάθεια και γενικά η απόδοση τους είναι μειωμένη.
Θεωρείται ότι η υπερδραστηριότητα ελαττώνεται στην ηλικία των 11-13 ετών, για να εξαφανιστεί στην εφηβεία, ενώ παράλληλα τα ψυχολογικά προβλήματα είτε βελτιώνονται είτε παίρνουν διαφορετικές μορφές.

Πολλοί συμφωνούν ότι μία ελαφρά διαταραχή στην αντικειμενική αντίληψη του χώρου μπορεί να προκαλέσει στη διάρκεια της σχολικής προσπάθειας πολλές επιπτώσεις και αντιδράσεις που δίνουν την εντύπωση του ακατανόητου συνολικά προβλήματος, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα έστω και «ελάχιστες» εγκεφαλικές βλάβες.

 weather_gif
 topten
 ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
 ΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ
 MYALAS