Τι είναι η Παγκόσμια Ημέρα για το Διαβήτη;
Η Παγκόσμια Ημέρα για το Διαβήτη είναι η εκστρατεία για
παγκόσμια αναγνώριση από τον κόσμο των διαβητικών.
Στοχεύει στην αναγνώριση από το κοινό των αιτίων, των
συμπτωμάτων, της θεραπείας και των επιπλοκών που
σχετίζονται με την κατάσταση αυτή. Η Παγκόσμια Ημέρα για
το Διαβήτη υπάρχει σαν μια σημαντική υπενθύμιση ότι η
συχνότητα της σοβαρής αυτής κατάστασης αυξάνει και θα
συνεχίσει να αυξάνει εκτός και αν ληφθεί άμεση δράση.

Πότε λαμβάνει χώρα;
Η Παγκόσμια Ημέρα για το Διαβήτη εορτάζεται κάθε χρόνο στις 14 Νοεμβρίου. Η
ημερομηνία επιλέχθηκε καθώς είναι τα γενέθλια του Frederick Banting, ο οποίος, μαζί με
τον Charles Best, πρώτος συνέλαβε την ιδέα που οδήγησε στην ανακάλυψη της
ινσουλίνης τον Οκτώβριο του 1921.

Πού λαμβάνει χώρα;
Σε όλο τον κόσμο! Η Παγκόσμια Ημέρα για το Διαβήτη εορτάζεται από τις οργανώσεις
μέλη της Παγκόσμιας Οργάνωσης για το Διαβήτη - IDF (International Diabetes
Federation) σε πάνω από 140 χώρες.


Πώς ξεκίνησαν όλα;
Η Παγκόσμια Ημέρα για το Διαβήτη ξεκίνησε το 1991 ως απάντηση στην u945 ανησυχία για την αυξανόμενη συχνότητα του διαβήτη ανά τον κόσμο. Από το 1991 η δημοτικότητά
της έχει αυξηθεί και τώρα ενώνει πάνω από 350 εκατομμύρια ανθρώπους ανά την
υφήλιο, στους οποίους περιλαμβάνονται αρχηγοί οργανώσεων, επαγγελματίες υγείας,
παιδιά, ενήλικοι και φυσικά άτομα με διαβήτη.



«Κάθε 10 δευτερόλεπτα δύο άτομα εμφανίζουν διαβήτη».
Η πρόσφατη δημοσίευση της ΠΟΥ, Πρόληψη Χρόνιων Παθήσεων: μία επένδυση
ζωτικής σημασίας, αναλύει τον τρόπο, με τον οποίο ο συνδυασμός συμπεριφοράς
υψηλού κινδύνου, ανθυγιεινών συνθηκών διαβίωσης, υλικών στερήσεων,
ψυχοκοινωνικού στρες και περιορισμένης πρόσβασης σε ιδανικές συνθήκες περίθαλψης
οδηγούν σε αυξανόμενη συχνότητα εμφάνισης διαβήτη και σε χειρότερα αποτελέσματα
στους οικονομικά μειονεκτούντες. Δυστυχώς, υπάρχουν ενδείξεις ότι, το χάσμα μεταξύ
πλουσίων και φτωχών διευρύνεται σε πολλές χώρες, για παράδειγμα στην Ινδία, την
Κίνα και τις ΗΠΑ.

«Δεν υπάρχει διαβήτης ήπιας μορφής»
Τελείως αντίθετα λοιπόν, στην ευρέως διαδεδομένη, λανθασμένη πεποίθηση ότι ο
διαβήτης αποτελεί νόσο των εύπορων, οι εξαθλιωμένες κοινότητες είναι εκείνες, οι
οποίες είναι πιο ευάλωτες στον διαβήτη και διαθέτουν τα λιγότερα μέσα προκειμένου να
αναζητήσουν περίθαλψη και να προλάβουν την εμφάνιση των επιπλοκών του διαβήτη.
Στο άλλο άκρο του φαύλου κύκλου βρίσκεται ο αντίκτυπος του διαβήτη στην οικονομία
μιας οικογένειας. Η τεράστια άμεση και έμμεση οικονομική επιβάρυνση που προκαλεί ο
διαβήτης, βυθίζει πολλούς ανθρώπους και τις οικογένειες τους ακόμη περισσότερο στη
φτώχεια. Από γενικότερη άποψη, ο διαβήτης μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την
οικονομική ανάπτυξη, ειδικά στις αναπτυσσόμενες χώρες. Εάν δεν γίνει κάτι, η αύξηση
του αριθμού των ατόμων που αναζητούν περίθαλψη θα ξεπεράσει κατά πολύ τους
πόρους για την παγκόσμια υγεία, οι οποίοι διατίθενται για την παροχή αυτής της
περίθαλψης.

«Το πλήγμα του διαβήτη είναι πιο σκληρό για τους φτωχότερους»
Οι ηλικιωμένοι: Ο παγκόσμιος πληθυσμός γηράσκει. Σήμερα, 600 εκατομμύρια
άνθρωποι σε όλο τον κόσμο είναι άνω των 60 ετών και εκτιμάται ότι ο αριθμός αυτός θα
φτάσει σχεδόν τα 2 δισεκατομμύρια μέχρι το 2050. Οι μισοί από αυτούς θα βρίσκονται
σε χώρες χαμηλού βιοτικού επιπέδου. Σε σύγκριση με το συνολικό πληθυσμό, οι
ηλικιωμένοι έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από ασθένεια και
αναπηρία.
Άτομα άνω των 65 ετών έχουν σχεδόν 10 φορές περισσότερες πιθανότητες να
εμφανίσουν διαβήτη, απ’ ότι άτομα της ηλικιακής ομάδας των 20-40 ετών, ενώ έχουν
επίσης σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν επιπλοκές του διαβήτη, οι
οποίες απαιτούν νοσηλεία, όπως π.χ. επιπλοκές που προσβάλλουν τα μάτια, τα πόδια, την
καρδιά και τους νεφρούς.
Αυτή η μεγαλύτερη ευπάθεια σε ασθένειες και νόσους εντείνεται από το γεγονός ότι οι
ηλικιωμένοι, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ηλικιακές ομάδες, είναι πιθανότερο να έχουν
χαμηλό εισόδημα και να ζουν στη φτώχεια. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, περίπου 80%
των ηλικιωμένων δεν έχουν τακτικό εισόδημα, κάτι το οποίο επηρεάζει σημαντικά τη
δυνατότητα πρόσβασης και εξασφάλισης της περίθαλψης που έχουν ανάγκη. Σε
περίπτωση μιας χρόνιας νόσου, όπως ο διαβήτης, το οικονομικό αυτό εμπόδιο έχει σαν
αποτέλεσμα σοβαρές και απειλητικές για τη ζωή συνέπειες.
Ο αυξανόμενος επιπολασμός χρόνιων νόσων, όπως ο διαβήτης, ασκεί τεράστια πίεση
στα εθνικά συστήματα υγείας. Ο έλεγχος και η αντιμετώπιση του διαβήτη που απαιτείται
για την αποφυγή ή την επιβράδυνση των επιπλοκών και την εξασφάλιση της υγείας,
απαιτεί καθημερινή φροντίδα και παρακολούθηση, κάτι το οποίο αποτελεί σημαντική
οικονομική επιβάρυνση για τους διαβητικούς και τις οικογένειές τους. Η παγκόσμια
επιδημία του διαβήτη τύπου 2 προσβάλλει κατά κύριο λόγο ενήλικες, και σε
αναπτυγμένες χώρες, ενήλικες σε ηλικία συνταξιοδότησης.

Διαβήτης: Φροντίδα για όλους
Σήμερα, η βέλτιστη φροντίδα δεν επαρκεί για όλους – ίσως ούτε καν για την πλειονότητα
– όσους θα μπορούσαν και θα έπρεπε να επωφεληθούν. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα
άτομα που είναι οικονομικά και κοινωνικά λιγότερο ευνοημένα και ευάλωτα. Είναι
καιρός να κατανοήσουμε περισσότερο τη σχέση μεταξύ της υγείας μιας κοινότητας και
της κοινωνικοοικονομικής και πολιτισμικής της διάρθρωσης. Ο διαβήτης είναι κάτι
περισσότερο από ένα ζήτημα υγείας. Είναι καιρός να ζητήσουμε από τις κυβερνήσεις να
εργαστούν μέσω διαφορετικών υπηρεσιών, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη βέλτιστη
φροντίδα για τον διαβήτη για όλους και την πρόληψή του σε όσους διατρέχουν κίνδυνο.
Είναι αναγκαία η αύξηση της ευαισθητοποίησης σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα
προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι η φροντίδα του διαβήτη είναι για όλους η καλύτερη
δυνατή. Είναι επιτακτική η ανάγκη, να μην παραμελείται κανένα άτομο με διαβήτη. Όλοι
οι διαβητικοί, θα πρέπει να είναι ενήμεροι για τις δυνατότητες φροντίδας, πρόληψης και
εκπαίδευσης που έχουν στη διάθεσή τους. Διάφορες δυσκολίες εμποδίζουν εκατομμύρια
άτομα να έχουν την πρόσβαση στη φροντίδα για τον διαβήτη, την οποία χρειάζονται και
αξίζουν. Τοπικές λύσεις για τη βελτίωση της πρόσβασης στην αποτελεσματική φροντίδα
των ανθρώπων, οι οποίοι είναι λιγότερο ευνοημένοι ή ευάλωτοι, μπορούν και πρέπει να
βρεθούν.
Κάθε άτομο με διαβήτη έχει δικαίωμα στην καλύτερη δυνατή περίθαλψη που μπορεί να
προσφέρει η χώρα του.