γράφει ο γιατρός

ΧΑΡΗΣ Χ. ΧΗΝΙΑΔΗΣ

ΜΑΙΕΥΤΗΡΑΣ-ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ

www.hiniadis.com

ελληνική νομοθεσία και ηθική

Σύμφωνα με το νόμο 3089 άρθρο 1460 η ταυτότητα του τρίτου (αγνώστου) ατόμου που έχει δωρίσει τους γαμέτες του (ωοκύτταρα ή σπέρμα) ή το προ-έμβρυο δεν θα καθίσταται γνωστή στο συμβαλλόμενο μέρος το οποίο επιθυμεί να γίνει γονέας. Οι ιατρικές πληροφορίες που αφορούν το πρόσωπο του δότη είναι καταχωρημένες χωρίς να αποδεικνύουν την ταυτότητα του/της. Η πρόσβαση σε αυτά τα αρχεία επιτρέπεται μόνο μελλοντικά στο παιδί για λόγους που αφορούν την υγεία του. Ο δότης/τρια γαμετών ή του προ-εμβρύου δεν γνωρίζει την ταυτότητα του παιδιού και των γονέων του. Αυτά βέβαια ισχύουν για την περίπτωση όπου η δότρια ωαρίων δεν είναι γνωστή ή συγγενής του ζευγαριού.

 Στην ηθική δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, μαύρο ή άσπρο, μόνο διάφορες απόψεις. Αυτές οι απόψεις μπορούν να ποικίλουν από χώρα σε χώρα και από πολιτισμό σε πολιτισμό. Η μητρότητα σε προχωρημένη ηλικία και η εγκυμοσύνη είναι αμφιλεγόμενο θέμα. Είναι λάθος μία γυναίκα σε πολύ προχωρημένη ηλικία να αποκτήσει παιδί εάν αυτό πρόκειται να ορφανέψει σε μικρή ηλικία. Εντούτοις οι γυναίκες άνω των 40 μπορούν να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στο παιδί τους, έχουν μόνιμο εργασιακό περιβάλλον και είναι οικονομικά σταθερότερες από νεότερες γυναίκες. Ποιος έχει λοιπόν το δικαίωμα να αρνηθεί σε κάποιον το δικαίωμα να αποκτήσει παιδί;

Ο νέος νόμος για την εφαρμογή των μεθόδων Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (2005) λύνει οριστικά το ζήτημα και αναφέρει ως ηλικία φυσικής ικανότητας αναπαραγωγής το πεντηκοστό έτος. Επίσης η δότρια πρέπει να μην έχει συμπληρώσει το τριακοστό πέμπτο έτος της ηλικίας της.